Program VIPP- SD (Video-Intervention to Promote Positive Parenting), z którego część członków SEAS odbyła szkolenie w październiku 2015 roku, opiera się na nagrywaniu różnych interakcji rodzica i dziecka w codziennych dla nich sytuacjach. Jego celem jest zwiększenie wrażliwości rodzica na sygnały wysyłane przez dziecko.
Jak wskazują badania wrażliwość matki i właściwe odczytywanie przez nią sygnałów dziecka jest związana z bezpiecznym przywiązaniem dziecka (Ainsworth, Bell, Stayton, 1974 za: Juffer, Bakermans- Kranenburg, van Ijzendoorn, 2008). Prace nad programem opartym na przywiązaniu rozpoczęły się 20 lat temu w Leiden University w Holandii. Standardowy VIPP ewaluował także w dwa warianty: VIPP-SD oraz VIPP-R (VIPP with a Representational focus). Programy mają te same podstawy teoretyczne, natomiast w VIPP-SD przeznaczony jest dla rodziców dzieci w wieku 12 miesięcy – 6 lat. Podczas interwencji osoba ją przeprowadzająca skupia się zarówno na wrażliwości rodzicielskiej, jak i stara się pomóc opiekunowi, aby przy pomocy wrażliwej dyscypliny ich oddziaływania wychowawcze stawały się bardziej skuteczne. W przypadku VIPP-R osoba prowadząca interwencję skupia się na reprezentacjach przywiązaniowych opiekuna. Wszystkie interwencje są wystandaryzowane, ale też zindywidualizowane. Oznacza to, że osoba przeprowadzająca interwencję korzysta oczywiście z zaplecza teoretycznego programu i wypracowanych metod oraz nagrań, aczkolwiek oglądanie materiału i udzielanie informacji zwrotnych jest zindywidualizowane – odnosi się do konkretnego rodzica i dziecka.
Nagrania stanowią punkt wyjściowy dla interwencji – we wszystkich programach VIPP czerpie się z obecnej relacji rodzic- dziecko, nie wyobrażeń czy wspomnień. Należy też dodać, że te interwencje przeprowadzane są w domu, zazwyczaj obejmują od czterech do ośmiu wizyt, podczas których filmowane są codzienne aktywności opiekuna i dziecka jak na przykład wspólna zabawa, posiłek, kąpiel dziecka. Osoba przeprowadzająca interwencję kieruje się konkretnymi procedurami, aczkolwiek nie jest zaangażowania w aktywności opiekun- dziecko. Dane nagrania są komentowane podczas kolejnej wizyty i mają przede wszystkim charakter pozytywny, co ma za zadanie wzmocnić mocne strony i poczucie kompetencji rodzica (Juffer, Bakermans- Kranenburg, van Ijzendoorn, 2008).
Program VIPP został adaptowany w wielu kulturach, również oddziaływania były prowadzone w różnych grupach – m.in. w żłobkach i przedszkolach, rodzinach z dziećmi chorymi somatycznie, u matek z problemami z odżywianiem i ich dzieci czy dzieci z problemami eksternalizacyjnymi. Osoby zainteresowane programem odsyłamy do książki Promoting Positive Parenting. An attachment based intervention, Juffer, Bakermans- Kranenburg, van IJzendoorn (2008), stanowiącej zbiór artykułów dot. stosowania VIPP. Polecamy również odwiedzenie strony www.vippleiden.com oraz zapoznanie się z artykułem przygotowanym przez członków SEAS Polska[*].
[*] Wójtowicz-Dacka, M., Miotk-Mrozowska, M. (2016). Video-feedback Intervention to promote Positive Parenting and Sensitive Discipline as a new psychological method of development support in Poland. Polish Psychological Bulletin, 47(3), 250-257