Ambiwalencja Przywiązaniowa: konstrukt i pomiar (AttAmbi)


Ambiwalencja wiąże się z odczuwaniem sprzecznych myśli („niby go/ją znam, ale z drugiej strony nie znam”), emocji („kocham go/ją i zarazem nienawidzę”), czy z występowaniem sprzecznych tendencji behawioralnych („chcę być bardzo blisko niego/niej, ale zwykle unikam takiej bliskości”) definiowanych poprzez pryzmat pozytywnego i negatywnego komponentu postawy. Ambiwalencja może dotyczyć wielu obszarów funkcjonowania jednostki i wiązana jest z wysokim ładunkiem obu, pozytywnego (np. kocham) i negatywnego (np. nienawidzę) komponentu. Nas zainteresowała w projekcie AttAmbi ambiwalencja dotycząca przywiązania wobec partnera w związku intymnym.

Teoria przywiązania wymieniając wśród różnic indywidualnych w przywiązaniu styl lękowo-ambiwalentny wydaje się być miejscem, w którym badania nad ambiwalencją są powszechnie prowadzone. Jednakże badań nad ambiwalencją przywiązaniową prawie nie ma, zaś  te, które są dotyczą ambiwalentnego postrzegania partnera w związku intymnym (osoby), nie zaś cech relacji przywiązaniowej w związku z nim (np. chęci bycia blisko lub unikania bliskości w sytuacji stresu).

Naszym celem było stworzenie skali do pomiaru poziomu ambiwalencji w przywiązaniu, która (pokonując ograniczenia dotychczasowych badań) aktywizuje u osób badanych oba komponenty – pozytywny i negatywny – w tej samej chwili. W tym celu zastosowaliśmy nowatorski format skali pytając na raz o pozytywne (dążenie do bliskości, jej potrzeba, poczucie bezpieczeństwa i komfortu) i negatywne (unikanie bliskości, niechęć, poczucie niepokoju, zdenerwowanie) komponenty przywiązania do partnera w sytuacjach życiowych zazwyczaj aktywizujących behawioralny system przywiązania.

Dotychczas przeprowadziliśmy badania pilotażowe oraz badania mające na celu dokonanie walidacji skali zbierając dane od 270 młodych dorosłych z wykorzystaniem skali ambiwalencji przywiązaniowej (AACR) oraz skal badających: przywiązanie; ambiwalencję w innych obszarach aniżeli przywiązanie; oraz strategie regulacji emocji (np. radzenie sobie ze stresem, mechanizmy obronne, ruminację-refleksyjność, zadowolenie ze związku z partnerem, czy natężenie komponentów miłości romantycznej).